بی تفاوتی و علل آن

بی تفاوتی و علل آن 

بی‌تفاوتی اجتماعی ناشی از عدم تعلق است. وقتی افراد یک جامعه وابستگی به کشور و محیط پیرامون خود نداشته و بین منافع خودشان با منافع اجتماعی فاصله‌ای احساس کنند، طبیعتا دچار بی‌تفاوتی می‌شوند.

ولی از زاویه دیگری گاها مشاهده میشود در کلام ها ، اصطلاخات روزمره که مردمان شهرمان تعلق زیادی به وجب به وجب خاکشان دارند و برایشان مقدس است .

سوال اینست که چرا نسبت به ویرانی این مقدسات بی تفاوت هستند وچرا به سادگی در برابر این همه آسیب ها چشمانشان را میبندد و گوشهایشان را می بندند و انگار نمیبینند و نمی شنوند .

آیا شرمنده نسلهای پیشین و آیندگان خود نخواهیم شد ؟

در تاریچ چه چیزی را برای آیندگان داریم و آیا ادامه دهنده انسانهای بزرگی که در تاریخ بزرگمان نقش آفریدند شده ایم .

بیایید دست در دست هم گذاریم سرزمینمان را آباد کنیم هرچند مشکل است ولی گام برداریم. همینکه از دنیای بی تفاوت بودن خارج شویم ودرمسیر قدم گذاریم شروع خوبی خواهد شد و در مدت زمانی کم قدرتی سالم همراه با توان و نیرو کسب کرده ایم . که با این توان نیرو ست که مانع سوء استفاده فرصت طلبان و خاطیان می شویم و با همین توان و نیروست که مسئولین را به وظیفه شان متذکر می نمایم . درغیر اینصورت راه را برای سودجویان و ….. باز گذاشته و در آینده نه چندان دور دیگر طبیعت گذشته را نخواهیم دید. واگر باشد در دست معدود کسانی خواهد بو که ما ازآن محروم خواهیم شد .

همشهریان گرامی : انجمن مردمی پاژین فرصتی خوب برای رسیدن به هدف است و صادقانه بگویم که این نهاد مردمی با نهایت تلاش وتوانش حرکت را شروع کرده ولی از بیتفاوت بودن را بزرگترین مشکل در جامعه می بیند و چه بسا تاثیر منفی در انجمن خواهد داشت . پس بیاید هفکرشویم و در ارائه راهکار ها شریک شویم چراکه که چند فکر همیشه از یک فکر بهتر و خوبتر فکر خواهد کرد.

میخواهم در مورد پاژین بگویم . پاژین متعلق به هیچ شخص و ارگان و نهادی نیست و بنابراین اساسنامه که بایستی سلسله مراتب قانونی خود را انجام دهد منجر به انتخاب اعضای هیئت مدیره شده است . چراکه اعضای پاژین با اعضای هیئت مدیره هیچ فرقی ندارند و همه در برابر تصمیمات و مصوبات یک نقش و یک قدرت دارند .

اگر دیدیم کسی کاری پسندیده و عام المنفعه ای را انجام میدهد تشویقش کنیم حتی اگر هدف فرد خود نشان دادن باشد چراکه ذات کار درست و مفید است زیرا روزی به واقعیت امر خواهد رسید .

دوستان در تابستان گذشته در شهری حدود ۱۰۰ هزار نفر فقط ۱۰تا ۱۵ نفر بودند که نسبت به آتش گرفتن جنگلها حساس و واکنش سریع نشان دادند و متاسفانه به علت پی در پی بودن اتفاقات بعضی روزها تعداد به ۳تا ۴ نفر می رسید .

امیدوارم توانسته باشم آنچه به نام دغدغه که وجودم را فرا گرفته رو بصورت نوشته در آورده باشم . در پایان به امید روز که همه ما نسبت به طبیعت و محیط زیست مان حساس باشیم و از دنیای بی تفاوتی خارج شویم .

گر منو تو ما شویم فرشتگان به ما لبخند می زنند .

حامد اسراری